Brandend zand

Een hete dag. We wachten tot het eind van de (zondag)middag alvorens naar de tuin te gaan, maar ondanks dat, moeten we regelmatig in de schaduw van het tuinhuisje gaan zitten om het vol te houden. Ik denk dat het dik 25 graden is, en de zon is fel. Toch gaan we het wagen om de lege stukken op de tuin op te vullen. Ik heb bietenplantjes, kropslaplantjes, en paksoiplantjes gehaald in Santpoort. En Corina heeft van de moestuintjes van de grootgrutter een zonnebloem, en twee komkommerplantjes.

Om de jonge plantjes enigszins te beschermen tegen de hitte, zetten we er plastic bakjes omheen (zwart), die niet gaan werken als een kas, maar juist schaduw geven. Hopelijk gaan ze het op die manier redden. Het zand wat we met onze handen om de plantjes verspreidden, was heet! Op de linker foto zie je de wat zielig ogende bietenplantjes, daarnaast hun bescherming, en daarnaast de paksoi met hĂșn bescherming. Om de paksoi hebben we ook koperdraad gezet tegen de slakken. Ik kan de paksoi nu niet als andere jaren in het kasje zetten, dan verbranden ze.

Ik vond de slabonen nog te iel om te plukken. Een flinke plas water maakt ze hopelijk nog wat dikker. Er was weer een pompoen plukbaar, en een mooie maat courgette. En vrijdag kreeg ik een leuke verrassing van Frans: gladiolen! Ze doen het erg goed in de vaas thuis. De foto’s hieronder: komkommerplantjes, pompoen in de maak, en gladiolen.

De grote drooglegging

Het is vandaag 8 juli. Het heeft sinds 14 juni niet meer geregend hier in Haarlem. En dat wordt steeds meer zichtbaar, ook op de moestuin. De gewassen doen hun best, maar zijn kleiner dan andere jaren. Bijvoorbeeld de zonnebloemen: ze zijn inmiddels aan het bloeien, maar zijn minder hoog dan andere jaren.

Er zitten minder courgettes aan de plant, maar die worden wel weer net zo groot als andere jaren. En de slabonen, die zijn heel erg dun. Ik wacht nog even met afhalen, hoop dat de gift van water van vandaag hen nog enige dikte bezorgt. En wat een enorm voordeel is van deze droogte, is dat er nauwelijks onkruid groeit. En dat levert een middag op met leuke acties, zoals de laatste bessen plukken, courgettes afhalen, een eerste pompoen! en vele malen heen en weer naar de pomp. Maar dus geen onkruid wieden!

De grootste verrassing van vandaag was echter het bezoek van mama. Die is komen lopen vanaf haar appartement, door het opgebroken Schoterbos! Want dat is nu ook een dingetje: de complete omgeving van de Schotertuin ligt op de schop, en je moet dus via rulle zandpaadjes je weg zien te vinden. Volgende week komt er een voorlopige ingang aan de achterkant heb ik me laten vertellen. Er wordt een soort van gracht gegraven in het Schoterbos. Ben benieuwd of daar nu uberhaupt water in komt te staan!