De invulling van Koningsdag

Het weer is omgeslagen. Het is kouder, en het regent regelmatig. Voor de moestuin een weldaad, voor Koningsdag wat jammer. Maar in Haarlem (en Amersfoort) hebben we eigenlijk niets te klagen. Amersfoort, waar de koninklijke familie de verjaardag van Willem Alexander viert, blijft droog tijdens hun bezoek. Haarlem, waar Corina en ik over de vrijmarkt lopen, heeft buitjes afgewisseld met zon. Op de Middenweg scoren we een nieuwe kist. Het is de derde in het verhaal. Deze is mooi van maat. En nog mooier dan we dachten, want de plastic bakken, die voor de grote bruine kist waren bestemd, passen hier precies in. Daar kan alles mooi droog in worden bewaard.

Er moeten nog wat betere tegels komen onder de wieltjes, en er moet een beter zeil komen om de kist af te dekken, want dit staat niet mooi natuurlijk (rechter foto). Maar we zijn er blij mee.

Gisteren ben ik naar tuincentrum de Haan geweest. Hier haal ik vaak goede plantjes. Met twee kartonnen bakjes vol prei, gele uitjes, bietjes, andijvie, paksoi, veldsla, Marokkaanse munt en citroenverbena (rechter foto, onderaan) ga ik naar huis. Die Marokkaanse munt (rechter foto, bovenaan) deed het verleden jaar niet, maar ik kon geen andere krijgen, en hij krijgt dus nog een kans. En in de thee kan ook citroenverbena (tip van de verkoopster bij de Haan). Dus mocht het weer niets worden…

Tussen de buien door doen we heel veel op de tuin vandaag. Corina doet het zware werk. We zetten de aardbeien onder het gaas, ik zet oostindische kers bij de tuinbonen (tegen de luis), en we maken mooie rijen met prei, uitjes, bietjes, en andijvie. De andijvie krijgt bakjes ter bescherming tegen de slakken.

De bessenstruik heeft zijn gaas even moeten opofferen. Daar moet een nieuw gaas, groter, voor komen.
De paksoi heb ik aan de voorkant van de tuin gezet. Onder plastic flessen. Liefst had ik ze onder een kas. Doordat we eind van de middag het kistje in gebruik namen, kan het kasje weer gebruikt worden waar het voor geschapen is: geen opbergplek, maar kasje zijn, over de paksoi. Past precies.
En aan het eind van de middag ziet de moestuin er een stuk veelbelovender uit.

De pastinaak komt nog niet op trouwens. En thuis heb ik pompoen voorgezaaid. Mogelijk moet dat ook opnieuw gebeuren met de courgette, want de twee overgeblevenen hebben het erg moeilijk.

Brandend zand

Het is bizar droog. Het heeft al weken niet geregend. Het is april, en nu al zijn de moestuinieders aan het pompen alsof hun leven ervan afhangt. Je vraagt je af, wat dat van de zomer moet worden. Komt er dan nog water uit de pomp?
Terwijl ik dit schrijf zit er een enorm front met regen aan te komen. Limburg zit dik in het onweer zo te zien. Op de rechterfoto kun je de droogte van de moestuin goed zien, maar ook, hoe schoon en onkruidvrij de paden zijn 🙂

De tuin moet nodig gevuld worden met plantjes. Nu staan er alleen aardbeien, tuinbonen, courgetteplantjes en prei. Die aardbeien gaan het gewoon redden ondanks dat zij de winter in een krat hebben doorgebracht.

Van de acht courgetteplantjes gaan het er twee overleven. De kou van het weekend van 12-14 april heeft ze toch de das om gedaan (alhoewel, met das hadden ze het overleefd) Ik heb Paasmaandag pastinaak gezaaid in de volle grond. Recepten zijn welkom. En aanstaand weekend gaan we, al zijn de weersvoorspellingen niet al te best, de lege plekken vullen (uitjes, knoflook, sla, bietjes) en ga ik pompoen voorzaaien. Mogelijk ga ik ook nog wat courgettes voorzaaien, voor als die twee die er nog staan de wisselende omstandigheden niet kunnen bolwerken.

Opening moestuinseizoen

De opening van het moestuinseizoen is altijd leuk om bij te wonen. Met elkaar klussen, en dan genieten van de lekkere dingen die thuis met veel liefde zijn gebakken. En altijd is het mooi weer. Nu heeft de zon het wel wat moeilijk vandaag, maar het is droog, en de temperatuur is eigenlijk heel mooi om bij te werken. Ik leen even wat foto’s van Facebook Schotertuin om een beeld te geven. (ik hoor graag nog wie ze gemaakt heeft, zodat ik netjes de naam kan vermelden)

Thuis zijn de courgetteplantjes groot genoeg gegroeid om de volle grond in te gaan. Als het nog gaat vriezen hebben we een dingetje. Maar we wagen de gok. Ze krijgen een mooi “jasje” van plastic ter bescherming. Ondertussen doen de tuinbonen het heel goed, en wonder boven wonder lijken ook de aardbeienplantjes de uitgraafactie van verleden jaar te hebben overleefd. We hebben ze verleden week weer in de grond gezet, nadat ze een half jaar in een krat hebben gestaan. We geven ze nog een kans. Als het over een paar weken nog armoedig is, gaan we nieuwe kopen.