Terwijl op Windsor Castle de uitvaart van Prins Philip, echtgenoot van vorstin Elizabeth II, plaatsvindt, en Nederland voorlopig de laatste vorstnachten heeft gehad, voelen wij ons de Koning te rijk op ons Landje vandaag. Het is lente!
Er is ontzettend veel gedaan op het Landje. Corina heeft vrijdag bergen onkruid weggehaald, zaterdag hebben we samen de gekochte plantjes in de grond gezet.
Vanmorgen met de auto alle spul, waaronder ook een nieuwe kweekkas, naar de ingang van de Schotertuin gebracht. Ook al mag dat, ik voelde me toch bekeken: “Wat moet dat, een auto in het park?”. Onder het genot van een strakblauwe lucht, en ongeveer 13-15 graden, hebben we 4 zakken nieuwe tuinaarde verspreid, vermengd met koemestkorrels, en heb ik een start gemaakt met het in elkaar zetten van de nieuwe kweekkas.
Lekker veel prei gezet, en witte uitjes
Ook konden we weer aardbeienplantjes scoren bij de Haan, de doordragende soort. Er staan nu drie rijen aardbeien; de eerste rij bevat nog plantjes van vorig jaar.
Vier uren en een door de zon verbrand hoofd later, waren ook de spruitkool en de savooiekool gezet. De door het werk van Corina gespaarde plastic flessen (veel!) gaan weer dienst doen als hulpmiddel tegen slakken en kou. Het fijne gaas gaat de witte vlieg het wat moeilijker maken.
Achter het kistje hebben we een klein kruidentuintje gepland, vandaag gestart met een Zwitserse munt. (terwijl ik dit teruglees, Zwitserse munt, wat een grappige samenstelling)
Omdat het kasje nog niet klaar is, heb ik de paksoi voorlopig in het oude kasje gezet, en ook met plastic flessen afgeschermd. Een stokje er diep bijsteken, helpt hopelijk net als andere jaren, tegen knagers van onderaf.
Op het balkon thuis vertonen zich inmiddels de eerste courgetteplantjes, en ook nieuwe tuinbonenplantjes. Dat wordt een vol Landje! De tuinbonenplantjes die nu op de moestuin staan, zijn erg iel. In vergelijking met die van andere tuinen, zijn ze dun en kwetsbaar. Maar wie weet, zolang er leven is is er hoop 🙂
M'n landje 