Het was een grote verrassing. Corina heeft dinsdag een uur op de moestuin gewerkt, en van de rand van het tuintje veel onkruid verwijderd. Zo fijn! En omdat Haarlem tot dinsdag redelijk verstoken bleef van water, was het ook heel prettig dat onze jonge aanplant water kreeg. Super. En vannacht, 25 mei, heeft het 8 mm geregend in Haarlem, dus kan het tuintje even op eigen kracht verder
Het is met deze Pinksterdagen zo vol gepland (met leuke dingen!) dat de moestuin “er even tussendoor” moet. Is eigenlijk niet erg, want het is heet op de moestuin, dus lang blijven was sowieso een uitdaging. En ook dit blogje gaat er “even tussendoor”.
Omdat ik de slabonen groot genoeg vond om in de volle grond te zetten, heb ik die van huis meegenomen, evenals (nog meer) zonnebloemen. Die hebben een mooi plekje gekregen.
Het wordt spannend, welke van de zonnebloemen “het gaat winnen”. Die van de moestuintjes van de grootgrutter, of die van “officieel zaad”.
Zoals op de rechter foto te zien is, doen de courgette en pompoenplantjes het super.
Helaas heb ik de paksoi, van wat er nog van over was, moeten opruimen. Dat is deze keer niets geworden.
Volgende keer een langer stukje!
Maandagavond een dikke anderhalf uur naar de moestuin geweest. Het was er heerlijk. De zon scheen, het was helder, en er waren heel veel moestuinieders aan de gang. Heel gezellig. Maar er moest gewerkt, want het kweek is hardnekkig. Ondanks onze inspanningen verleden week, kon ik nu al weer aan de bak.
Maar er groeit meer dan onkruid alleen. Er wachtten mij drie verrassingen. Ik was bij de tuinbonenplantjes bezig om onkruid te wieden, toen ik opeens zag dat er al grote tuinbonen aan de plantjes hangen! Dat was verrassing één.
Ik heb de stokken iets dichter bij elkaar gezet, zodat ze iets hoger staan. Want de plantjes groeien hard. Mogelijk moet ik wat langere stokken kopen.
En dan ben je verderop bezig, bij de aardbeienplantjes, en jawel hoor, verrassing twee. 
Aardbeien in de maak! Daar word ik helemaal vrolijk van.
En dan zijn jullie natuurlijk benieuwd naar verrassing drie!? Eigenlijk zijn dat er twee tegelijk. De zonnebloemen, die ik verleden week heb afgeschermd met plastic bakjes, doen het nu reuzegoed. Maar vooral die prei, dat is zo bijzonder. Die heb ik verleden jaar september gezet, heeft de hele winter op de moestuin gestaan (in weer en wind) en begint nu opeens mooi dik te worden. Of de smaak ook goed is, moeten we afwachten.
Thuis is er ook het één en ander in gang gezet. Slabonen gezaaid, tomaten gezaaid, nog meer zonnebloemen gezaaid. En het doet het allemaal heel goed. Dus aanstaand weekend, als ik de tijd kan vinden 🙂 , wordt dit allemaal verhuisd naar de moestuin. Ik ben vooral benieuwd wat ik me bij slabonen moet voorstellen. Het is zaad, wat ik voor mijn verjaardag heb gehad. En dan krijg je dingen, die je zelf nog nooit gekozen had; de verrassing is dan des te groter!
Een klein probleem heb ik wel. Doordat mijn arm nog niet goed hersteld is, heb ik niet de kracht om het onkruid langs het pad te verwijderen. Als ik daar schoffel, is dat een aanslag op mijn arm. Ik moet daar iets anders op verzinnen.
Wegbranden? Ik weet eigenlijk niet of dat mag. Maar het staat zo slordig, en bovendien staat er in de nieuwsbrief dat men er extra op gaat letten. Dus er moet een oplossing komen. Iemand een idee?
Ik had trouwens bezoek van lieveheersbeestjes. En kevertjes. Dus misschien valt het op de moestuin nog mee met de afname van het aantal insecten.
Het is al een paar dagen schitterend weer. Strakblauw luchten, weinig wind, heerlijke temperatuur. Op de moestuin is het eigen klimaat wat er voorheen was, verdwenen. Het is duidelijk een open terrein geworden. De aarde, de bovenlaag, is droog. Eronder is het hier en daar behoorlijk nat. En als we, zwaar bepakt met courgetteplantjes, aardbeienplantjes, en pompoenplantjes, op de tuin komen, zijn er nog meer elementen die een rol hebben gespeeld. De mol heeft flink huisgehouden. Behalve de gangen die naar boven uitpuilen, en de molshopen, verdwijn je ook af en toe met je schoenen in een soort “sink hole”. De mollen hebben ook, naar ik vermoed, flink van de zonnebloemplantjes gesnoept, want daar zijn er nu nog een tiental van over. Ik heb ze nu voorzien van stokjes, “diep” in de grond gestoken, en van kapotgeknipte bakjes (foto rechts). Dat laatste heeft geen effect tegen de mollen, maar hopelijk wel tegen de brandende zon. We zijn nog op zoek gegaan naar de Mol, maar die hebben we niet gevonden 🙂 Op de linker foto zet ik de 10 aardbeienplantjes. Ze zijn “doordragend”, we zullen wel zien wat dat betekent 🙂 Het zetten ging nu vlot. De grond was aardig schoon van onkruid gebleven doordat ik er worteldoek over had gelegd, en het was lang niet zo’n gerommel als het eerste jaar. Toen was ik nogal aan het emmeren met het knippen van de gaten, en wat doe je eerst, worteldoek of plantjes. De volgorde is: worteldoek met gaten neerleggen, gaten graven, plantjes erin.
Bij firma de Haan had ik zaterdag, Bevrijdingsdag, deze aardbeien gekocht, en de courgette en pompoenplantjes. Die laatsten hebben nu een mooi ruim plekje gekregen, met dezelfde bescherming als de zonnebloemen. Het ziet er best zielig uit, maar we weten uit ervaring dat het joekels van planten worden.
De tuinbonenplantjes groeien goed. De paksoi daarentegen, die onder de kas stond, is aangevreten. Het kasje was weer eens weggewaaid, en toen hadden de elementen vrij spel. Ze zien er slecht uit, ik denk niet dat het nog wat wordt. Binnenkort nieuwe zetten, want ik mag het graag eten.
Verder hebben we natuurlijk veel onkruid gewied, ook van de paden. Corina heeft hier enorm haar best op gedaan. De bessenstruik heeft weer een gaas gekregen, tegen de hongerige vogels. Goed dichtgemaakt, hopelijk vangen we niet per ongeluk een vogeltje.
Als je dan na ruim twee uren bemerkt dat je, ondanks de zonnebrandolie, flink aan het verkleuren bent, is het tijd om naar huis te gaan. Het ziet er weer verzorgd uit.
M'n landje 