Volle boel

Het Landje staat er mooi bij. Vinden wij zelf 🙂 en vinden ook anderen (gelukkig). Ondanks dat het gortdroog is. We pompen of verdrogen. En dan pompen we maar. En dat heeft resultaat.
Het kleine project “paksoi” waarbij ik kijk of plastic bescherming zin heeft, levert wat op: plastic bescherming heeft dit jaar geen effect. Er wordt niet of nauwelijks geknabbeld aan de paksoi, of er nou wel of niet een plastic potje omheen zit. Ik durf zelfs te beweren dat die plantjes met potje, kleiner zijn. Ze hebben niet genoeg ruimte. Dus het kan eraf. Laat maar lekker groeien (en hopelijk komen dan niet de beestjes in groten getale hun buikjes volvreten). Paksoi doet het altijd goed in het kasje (behalve verleden jaar). Als je de klep opendoet, komt de warmte je tegemoet. Wat ook gestaag groeit, zijn de courgetteplanten. Ondanks de ondermijning van de wortels (woelmuizen?) worden we groter en steviger. Op de foto links zie je ze, met daarachter de stokken die bij de gezaaide stokbonen zijn gezet door Corina. Eindelijk stokken op het Landje! (ik vind dat gewoon super interessant staan :-))

Gisteren voor het eerst van de aardbeien geproefd. Wat zijn die zalig zeg. Kan geen winkel tegenop. En gisteravond heb ik de voorgezaaide pompoenplantjes een plek gegeven. Plek is er weinig meer op de moestuin. En dat is nou net wat een pompoenplant nodig heeft. Maar we zullen ze een beetje over de tuin leiden t.z.t. Ik had acht plantjes. Veel te veel natuurlijk. Maar weggeven is ook leuk. Drie mensen blij gemaakt.

Achter op het Landje zijn de zonnebloemen al zo’n 20 cm hoog. Grappig om te zien, dat ondanks dat er nog geen bloem aan zit, de planten zich al wel richten op de zon.
Het toppen van de tuinbonen door Corina heeft zin gehad. De luis heeft zich niet uitgebreid.
Verbazingwekkend om te zien, is dat de peulen, zonder stok, laag bleven. Nu er stokken bij staan, weten ze wat ze te doen staat, en groeien ze. Bizar toch?

Met de bietjes en de sla gaat het ook goed komen. De rode kool wordt spannend. Dat zijn best zielige plantjes. Eén heeft het leven al gegeven. De anderen hebben gaas nodig. Corina heeft dit gekocht, één dezer dagen maar aanbrengen.
Al met al een goed gevuld Landje

Een plek van bezinning

Er staat wat minder druk op het dagelijks bestaan, doordat concerten, sport, vakantie(tjes) geen doorgang vinden. Een bezoek aan het Landje is nu een uitje. Dat was het altijd wel, maar ik merk nu toch verschil. Er zit geen tijdsdruk achter als ik er bezig ben. Er is geen stress van wat er allemaal nog moet. Rustig onkruid trekken, zittend op mijn krukje, petje op tegen de zon, zonnebrandolie op de armen en de nek, zit ik er zomaar 3 uur. Flesje water mee, krentenbolletje mee, wat wil een mens nog meer. Daarna ziet het tuintje er weer gelikt uit. En de producten die er vol goede moed hun ding doen, doen hun ding ook goed. Het staat er allemaal best goed bij. Natuurlijk ook doordat wij ons beiden inspannen het droge Landje regelmatig van (pomp)water te voorzien.

De meeste aardbeienplanten die we nieuw hebben gezet, doen het goed. Degenen die opkomen op de oude plek, bloeien niet of nauwelijks, dus dat zal niet veel opleveren. Vijf van de zes bietenplantjes zijn niet opgegeten door de muizen 🙂 en van de sla overleeft alles tot nu toe. Bij de courgetteplanten is er wat onverwachts: de plant die was aangeslagen door de vorst, overleeft. De ander, waarmee niets aan de hand was, hing er vanmorgen slap bij. Na inspectie was de hele wortel opgevreten en kon ik de plant zo van de grond halen. Naast de overgebleven twee plantjes heb ik extra lange stokjes gezet, in de hoop dat dat muizen belemmert in het aanvreten van de wortels.

Ik doe even een experiment met de paksoi in het kasje. De plantjes zijn eigenlijk groot genoeg om zonder bescherming te staan, maar ik weet uit andere jaren dat zodra dat plastic eraf gaat, de beestjes komen om een feestmaal aan te richten. Dus nu heb ik drie om drie gedaan. Drie wel met bescherming, drie niet. En nu maar kijken wat er gebeurt.
Verder hebben we zoals verwacht zwarte luis in de tuinbonen. De Oostindische Kers bloeit nog niet, dus die heeft nog geen effect. Gelukkig heb ik vandaag tientallen Lieveheersbeestjes aangetroffen, ook op deze tuinbonen. Ik hoop dat die hun buikjes volvreten.

Woestijnieren

Op de foto links is te zien hoe droog het op het Landje is. De afgelopen periode heeft het misschien een dag wat geregend. Verder is het strakblauw, en zoals vandaag, zaterdag, best warm. Omdat ik geen tijd had om water te geven de afgelopen week, was ik erg benieuwd wat we aan zouden treffen. Maar de plantjes doen het goed, ondanks de droogte.

Heerlijk op het Landje gewerkt vandaag. Gisteren had ik bij het tuincentrum van alles gehaald (foto rechts), wat er vandaag kon worden ingezet: prei, bietjes, paksoi, rode kool en kropsla. Maar eerst het minder leuke werk: onkruid wieden. Daarna konden we tenminste weer zien hoe de peulen (links), de doperwten (midden) en de courgetteplantjes (rechts) er werkelijk bij stonden. De courgette doet het zo goed, dat het plastic er vanzelf van was af gegroeid 🙂 Nu maar hopen dat er tot de IJsheiligen geen vorst meer komt. (en daarna ook niet natuurlijk)

De gezaaide pompoenen vertonen zich nog niet. Ik denk dat ik het thuis nog weer onder glas ga proberen. Daar staan trouwens ook een aantal mini-aubergines vreselijk hun best te doen om te overleven. Hele kwetsbare plantjes.
Van Frans kregen we wat hoog groeiende zonnebloemen. Die hebben we bij de andere drie een plekje gegeven, achter op het Landje.

Zoals ik al vermoedde, doet de Oostindische Kers nog niet zo veel. Dat betekent dat de tuinbonen (linker foto hieronder), die het goed doen, straks misschien luis krijgen. Van de week maar volgroeide Oostindische Kers erbij zetten, en hopen dat die gauw gaan bloeien. Bij ons volgende bezoek zullen we ook de rode bessenstruik afdekken, want daar hangen al bessen aan. Sorry, vogels!
Hoe sterk aardbeienplantjes kunnen zijn, bewijzen ze maar weer. Waar we ze gerooid hebben, komen ze gewoon weer op. We hebben daardoor nu twee plekken met aardbeienplantjes, helemaal niet erg. Ik heb er maar weer een mooi constructie overheen gemaakt. Als je bloempotjes over de stokken hangt, blijft het gaas er mooi op liggen, en steken de stokken er niet doorheen.(rechter foto hieronder)

Na het harde werken, zijn we heerlijk gaan planten. Het leukst voor het laatste bewaren. prei, bietjes, rode kool en kropsla in de volle grond, met een plastic bescherming, en de paksoi in het kasje bij de paprika’s. (trouwens, het stokje bij de paprika’s lijkt toch geholpen te hebben. Ik steek dat er diep bij tegen het opvreten door de muizen. Er zijn nu geen plantjes meer opgevreten)

Aan het eind van de middag met een tevreden gevoel naar huis. Het Landje kan er weer even tegen. De paden zijn ook weer mooi schoon.