Auteur: Anne

Sommige gewassen hebben wij als moestuinierders nog nooit eerder op ons Landje gehad. Zoals mais. We hebben 16 mei vier maisplantjes van Sue gekregen, en nu is de vraag: wanneer zijn ze klaar voor de oogst? Als je andere blogs erop naleest, kun je de bladen afpellen, en voelen of er sap uit de mais komt als je erop drukt met je nagel. Een andere methode is wachten totdat de pruik (ja echt, het is net haar) verdort. Ik denk dat ik voor dat laatste ga. Op de linker foto is te zien dat dat stadium nog niet is bereikt.
Zo hebben we ook nog wel het één en ander te leren rondom prei. Prei wordt in een breed gat gezet (steel-breedte). De prei krijgt dan als het ware de neiging om dat gat te vullen, en zal groeien. In de breedte. Maar hoe krijg je mooie lange witte stukken in je prei? Zoals op de rechter foto te zien is, is deze prei te kort. Hij was wel heerlijk trouwens. De prei moet wat dieper de grond in. Hoe meer prei onder de grond zit, hoe langer het witte deel wordt. En het hart van de prei (daar waar het harde deel overgaat in bladeren) moet net boven de grond uitkomen.

• 

• 

Verleden week hebben we ’s avonds wat op het Landje gewerkt. De peulen zijn geoogst en de planten verwijderd, en we hebben pompoenplantjes gezet. Eerst even onder de kas, en later in de volle grond. Ik ben benieuwd hoe het ze zal vergaan; er zijn heel veel hongerige beesten op de tuin. Wij hebben er minder last van als andere tuintjes, misschien ook omdat we heel consequent zijn met plastic bakjes en lange stokjes diep in de grond om de kwetsbare plantjes heen. Bij de pompoenplantjes hebben we dat ook weer toegepast, en bij de sla.
Corina had mooie slaplantjes gehaald bij ons “hofleverancier”, en dit worden hele mooie kropjes. Helaas heb ik er (nog) geen foto van gemaakt.
En wat vinden jullie van de sperzieboontjes? Linker foto hieronder. Ze zijn lekker. Rechts zie je de pompoenplantjes zoals ze een week geleden waren.

• 

• 

Dat de vriezer inmiddels vol ligt met courgette, zal jullie ook niet verbazen. Ik was eerst nog niet zeker dat de planten wat zouden produceren (zie eerder blog) maar die angst was onterecht. Ik vind het altijd weer een feest als ik courgettesoep maak, of een pasta. Het is zo’n gemakkelijke plant. En ik denk dat als ik er naast zou gaan zitten, dat ik ze kan zien groeien 🙂

We zijn ook al een beetje bezig met het najaar. Corina heeft boerenkool- en rode koolplantjes gehaald. En in de spruitplanten zitten al mooie spruitjes in de oksels. Dat gaat goed (maar ook weer terdege beschermd, met wit fijnmazig gaas). Over de savooiekool heb ik mijn twijfels. Dat wordt geen krop, maar losse bladeren. Hij sluit zich niet mooi. Maar savooiekool is ook nieuw op het Landje; niet alles kan in één keer goed gaan.
Als afsluiting van dit blog noem ik nog weer even onze gezellige bezoeker, poes Muis. Die strekte zich lekker uit op het kasje in de zon.
En last but not least moet ik ons kunstproject noemen. Onverwoestbare munt, die zich een weg heeft gebaand door alle gestapelde plastic flessen heen.
Oh, en ik vergeet bijna onze blauwe bes. Met wat geduld hebben we er straks 10 voor in de yoghurt 🙂

• 

• 

• 

• 

Soms schiet het schrijven van een blogje er een beetje bij in. Door vakantie, door omstandigheden. En wordt het een blog met een opsomming van activiteiten, en veel foto’s.
– de tuinbonen zijn gerooid, geblancheerd, en in de vriezer. Buren hebben mooiere, wij hebben voornamelijk kleine planten gehad, en bonen die gauw zwart werden
– de aardbeienplanten leveren heeeeeel erg matig aardbeien. Klein, rot, weinig
– Corina heeft nog spinazie gezaaid.
– Corina heeft sla gezet, en zonnebloemen
– de courgetteplanten zijn eindelijk gaan bloeien, en leveren nu ook mooie courgettes
– de pruimenboom bloeit weer niet
– de bessenstruik leek leeg, maar diep verstopt en onderaan zaten veel bessen, waarvan er al veel in de vriezer liggen
– de maisplanten doen het goed, en in de oksels komen al kleine maisjes 🙂
– mieren hebben hun eitjes gelegd in het hout wat het nog niet gebouwde kasje
– de prei wordt mooi dik, maar heeft veel blad
– onkruid deed het heel goed op ons Landje
– poes Muis komt regelmatig langs, en is heerlijk aaibaar
– we hebben een bramenstruik van de buren gehad!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De zomer is officieel nog niet begonnen, maar daar trekken we ons niets van aan. De zon schijnt volop, een jas is niet meer nodig. Het was zondag overdag te warm op het Landje. Na een uur ben ik naar huis “gevlucht”. Maandagavond was het zalig op de tuin, en hebben Corina en ik samen van alles aangepakt.
De planten op het Landje hebben een ruimer jasje nodig. Zoals de kool (spruitkool en savooiekool), die groeit als….En de courgetteplanten zitten elkaar ook wat in de weg, dus hebben we de gok genomen, er 1 uitgeschept, en verplaatst. Helaas lijkt het heel wat, zo’n plant, maar er zitten geen bloemen in. En geen bloemen betekent geen vruchten. Hopelijk komt het nog goed.

• 

• 

• 

Corina heeft zich gestort op het geleiden van de peulen. Ik heb de tuinbonen getopt, in de hoop dat de luis nu zijn biezen pakt.

• 

• 

• 

• 

Er zitten al wel tuinbonen aan gelukkig.

Het koude voorjaar heeft de bes geen goed gedaan. Of hij wordt oud…Er zitten heel weinig bessen aan. Ook de aardbeien gaat nog maar matig. De voorste rijen maakt kleine aardbeien, die bovendien vrij zuur smaken. De achterste rij is van vorig jaar, is herplant, en levert mooie grote lekkere aardbeien op.

• 

• 

Corina heeft verleden week zonnebloemen gezaaid, die komen al op. En boontjes, die gaan ook de lucht in.
Ach, en als je dan klaar bent, na een paar heerlijke uurtjes op het Landje, en je kijkt achterom, dan is er alleen maar tevredenheid. Wat een heerlijk plekje hebben we toch.

• 

• 

• 

• 

Oh ja, en ik vergeet het verhaal over poes Muis. Daar heb ik mee kennis gemaakt vanavond. Een mooi grijs gezellig knuffelbaar beestje. Ik dacht: die is zijn huis kwijt. Maar nee hoor, Poes Muis heeft in de nieuwsbrief gestaan, woont in de Neptunusstraat, en kan prima zijn weg vinden.

• 

• 

Kijkend naar de afgelopen periode, hebben we de lente overgeslagen. Het was koud, er stond veel wind, en het heeft heel veel geregend. We hebben in Nederland de grondwaterstand weer opgekrikt.

Nu is het zondag 30 mei, en sinds gisteren is het weer omgeslagen. De zon schijnt, de lucht is strakblauw. Tijd voor de moestuin! We gaan van de winter in één keer over naar de zomer. (op één week na, in maart geloof ik)
Zoals ik in een eerder blog schreef, was het voor sommige plantjes groeizaam weer. Ook voor het onkruid. Zaterdagmiddag heb ik in alle rust een groot stuk Landje en de paden weer toonbaar gemaakt.

• 

• 

Behalve de paksoi, die in het kasje groeide, loopt alles een beetje achter.

• 

• 

• 

De aardbeien bijvoorbeeld zijn klein en groen. De tuinbonen laag. Maar er zijn ook ontwikkelingen die hoop bieden: De kool groeit als kool, de peulen ontdekken de wereld.

• 

• 

En de courgetteplanten die ik ’s morgens van hun plastic bescherming heb ontdaan, omarmen de warmte van de zon. Je ziet ze bijna groeien!
’s Avonds hebben Corina en ik de aalbessenstruik samen afgedekt. Ook daar is wat moois in aantocht.
Nu nog zonnebloemen zaaien, en pompoen.

• 

• 

De weerman zei bij het weerbericht dat het groeizaam weer is. En dat klopt. De combinatie van water, en niet te warm, levert voor bepaalde planten een mooie groei op. Helaas is “niet te warm” toch wel een understatement, want het is gewoon te koud voor de tijd van het jaar. Vandaag komt de temperatuur ook niet boven de 13 graden uit (hier in Haarlem). De paksoi in het kasje doet het weer net als eerdere jaren heel goed. Is eigenlijk oogstbaar. Maar ja, dat is dus onder het (nieuwe) kasje. De tuinbonen staan er nog steeds zielig bij. Ze zijn iel, maar gaan al wel bloeien. Dus ik heb weer even staan worstelen met gaas, om ze af te dekken.

• 

• 

• 

Corina heeft een hele middag onkruid staan wieden; de tuin staat er weer netjes bij. Ook ik heb een uur of vier staan werken op het Landje. Het afdekken van de bes lukte niet in mijn eentje, dat moet van de week maar ergens een keer. Ik heb peulen gezaaid (foto hieronder rechts). Misschien is het al iets te laat hiervoor, maar misschien is de kou nu juist wel gunstig. En van Sue heb ik mais gekregen! Zo leuk, nog nooit eerder op de moestuin gehad.

• 

• 

Halverwege de middag, toen ik lekker aan het schoffelen was, had ik bezoek van een veenmol. Ik had zo’n beest nog nooit gezien, en door mijn reactie stonden er binnen korte tijd 7 geïnteresseerden om mij heen. Het was überhaupt druk maar gezellig op de Schotertuin vandaag (13 mei). Er waren er meer die zo’n beestje nog nooit hadden gezien, en zeker deze maat niet. Mijn buurman vond het beest niet zo spannend, en pakte het zo op. Een andere buurvrouw, Yvette, heeft het beestje een thuis gegeven. Waarschijnlijk loopt ie wel weer terug naar ons trouwens. En als ie een nestje heeft….zitten we binnen de kortste keren met een plaag. En aangezien wij ons Landje vol hebben staan met lekkers, hebben ze hier goed te eten. We gaan zien of ze zo schadelijk zijn als wordt beweerd.

• 

• 

• 

Zaterdag was een zonnige dag. Een heerlijke middag op de tuin gehad. Het was rustig op de Schotertuin; we konden geconcentreerd ons werk doen. Voornamelijk onkruid gewied. Corina de middenpaden, ik de buitenpaden.

• 

• 

Verder is er op het moment niet veel te melden. Alles groeit rustig door. Het enige wat echt vermeldenswaardig is, is het mooie nieuwe kasje, wat door de broer van Corina in elkaar is gezet. De paksoi staat er onder, super! En op het stuk ernaast hebben we nieuwe aarde gestrooid, met koemest. Daar komen de courgettes die hun kopjes boven de grond uitsteken in de kasjes op mijn balkon.

Terwijl op Windsor Castle de uitvaart van Prins Philip, echtgenoot van vorstin Elizabeth II, plaatsvindt, en Nederland voorlopig de laatste vorstnachten heeft gehad, voelen wij ons de Koning te rijk op ons Landje vandaag. Het is lente!

Er is ontzettend veel gedaan op het Landje. Corina heeft vrijdag bergen onkruid weggehaald, zaterdag hebben we samen de gekochte plantjes in de grond gezet.

Vanmorgen met de auto alle spul, waaronder ook een nieuwe kweekkas, naar de ingang van de Schotertuin gebracht. Ook al mag dat, ik voelde me toch bekeken: “Wat moet dat, een auto in het park?”. Onder het genot van een strakblauwe lucht, en ongeveer 13-15 graden, hebben we 4 zakken nieuwe tuinaarde verspreid, vermengd met koemestkorrels, en heb ik een start gemaakt met het in elkaar zetten van de nieuwe kweekkas.

Lekker veel prei gezet, en witte uitjes

Ook konden we weer aardbeienplantjes scoren bij de Haan, de doordragende soort. Er staan nu drie rijen aardbeien; de eerste rij bevat nog plantjes van vorig jaar.

Vier uren en een door de zon verbrand hoofd later, waren ook de spruitkool en de savooiekool gezet. De door het werk van Corina gespaarde plastic flessen (veel!) gaan weer dienst doen als hulpmiddel tegen slakken en kou. Het fijne gaas gaat de witte vlieg het wat moeilijker maken.

Achter het kistje hebben we een klein kruidentuintje gepland, vandaag gestart met een Zwitserse munt. (terwijl ik dit teruglees, Zwitserse munt, wat een grappige samenstelling)
Omdat het kasje nog niet klaar is, heb ik de paksoi voorlopig in het oude kasje gezet, en ook met plastic flessen afgeschermd. Een stokje er diep bijsteken, helpt hopelijk net als andere jaren, tegen knagers van onderaf.

Op het balkon thuis vertonen zich inmiddels de eerste courgetteplantjes, en ook nieuwe tuinbonenplantjes. Dat wordt een vol Landje! De tuinbonenplantjes die nu op de moestuin staan, zijn erg iel. In vergelijking met die van andere tuinen, zijn ze dun en kwetsbaar. Maar wie weet, zolang er leven is is er hoop 🙂

Gisteren hebben we de planning gemaakt voor het moestuinseizoen. Altijd leuk om te doen: alle boeken op tafel, het blogje erbij om onze successen en debacles terug te lezen, en negeren dat het op dat moment met bakken uit de hemel komt. Dat is meteen een sprongetje naar anderen tijden: teruglezend in het blogje, waren er jaren bij waarbij we in deze periode last hadden van droogte en warmte. Er werd zelfs al paksoi geoogst in april. Nu staat de paksoi nog niet eens in de grond. Het is koud de afgelopen tijd. Koud en winderig, echt onaangenaam. We hebben nog sneeuwbuien gehad, en vorst in de nacht. Maar ondanks dat, doen de tuinboonplantjes op het Landje het aardig goed. Ze zijn dun en iel, maar ze leven nog. Thuis heb ik vanmiddag wel nieuwe voorgezaaid, in de kasjes op het balkon. Ook heb ik courgette voorgezaaid.
Corina heeft tuinaarde gehaald. Eerst een afspraak gemaakt bij het tuincentrum, want we zitten nog in de coronacrisis. En op de afspraak heeft ze vier zakken tuinaarde gehaald, en op de tuin gelegd. Dat is echt nodig. De tuin zakt wat in (er gaat natuurlijk alleen maar aarde uit) en de grond is grof. Hopelijk wordt het nu wat beter.

Verleden week heeft Corina trouwens sperziebonen en spinazie in de volle grond gezaaid.

Als het weekend van 24 april andere, voorjaars-, tijden aanbreken, gaat onze favoriete tuincentrum weer gespekt worden! In ieder geval moeten er meer aardbeienplantjes komen. Ook eens kijken of er een nieuw kasje is voor de op tuin. De oude is rijp voor de sloop.

• 

• 

De nachtvorst van zaterdag op zondag was voorlopig even de laatste. Een gokje is het wel, maar toch heb ik zondag de tuinbonenplantjes in de volle grond gezet. Zij waren in het kasje opgegroeid, en al wat “doorgeschoten”. Ze moesten nodig “het huis uit”. Dus een brede strook onkruidvrij gemaakt, en de plantjes gezet. Het is ons even ontschoten om al plastic flessen te sparen, dus sommige plantjes moeten het zonder bescherming stellen. Niet alleen bescherming tegen de kou, maar ook tegen de venijnige wind.

Wat me opviel zondag, was dat ik wat electrapijp miste. Maar het kwartje viel nog niet echt. Totdat we vanavond even op de tuin waren, en er ook een stenen pot ontbrak. Die had ik gisteren over de gesnoeide aalbessentakken gezet, zodat deze niet wegwaaien, en diertjes er hun plek in kunnen vinden. Maar dat is pech, ook deze pot weg. Er wordt dus weer gestolen op de moestuin. En ik kan daar heel boos om worden. Blijf van andermans spullen af. Wij moeten er ook voor betalen bij aanschaf. En die electrapijp is best prijzig.

Maar ik hoop, komt boontje om zijn loontje. En geven de tuinboontjes straks een goede oogst ter troost.

De afgelopen week was er een extreme overgang van strenge vorst, naar heerlijk lenteweer. Het is pas eind februari, maar maandag 22 en dinsdag 23 hebben we in een stralend zonnetje met 15 graden boven nul, een start gemaakt met het moestuinseizoen. Heerlijk! (en als je eens wilt teruglezen: verleden jaar, zelfde dag, stond ons Landje blank!)
En wat heeft de tuin wat enthousiaste handjes nodig zeg. Het onkruid komt je als een groene waas tegemoet. Ik begin met het verwijderen van alle oude planten, zoals de spruitplanten en de boerenkool. Vrij naïef haal ik toch nog spruiten van de plant, maar thuisgekomen gaan ze toch de groenbak in. Te klein, en al te bruin.

Het is pittig werken deze dagen. Corina maakt een flinke kuil, daar gaat het meeste tuinafval in. Dat wat woekert, nemen we mee naar de groenbak. We maken de paden schoon, en dat geeft al een stukje rust.

Er zijn zes aardbeienplantjes die de winter hebben overleefd. Ik haal ze uit de grond, maak de plek schoon, en zet ze weer in de grond, met het worteldoek. Maar ik ben niet tevreden. Ze staan te laag, dat gaat problemen opleveren. Dus de volgende dag haal ik ze er weer uit, mest de grond met koemestkorrels, hoog het stuk op met hulp van Corina, en maak mooi hoge rijen. Als er weer aardbeienplantjes te koop zijn, zal ik de andere rijen ook vullen.

 

Door het mesten gaat wel het volgende plan de mist in: spinazie zaaien op deze hoge regels. Spinazie moet geen mest krijgen, dan schiet het meteen door. Dus in de andere twee regels komen straks extra aardbeienplantjes, en op een ander stuk onbemest Landje gaan we spinazie zaaien.
En we maken al wat plannen voor het seizoen.
Aan zaden komen is op dit moment lastig (door de lockdown die al geldt sinds eind december zijn winkels en dus tuincentra dicht) maar er wordt wat gescoord. En dus gaan thuis in het kasje de tuinbonen en de preizaadjes de aarde in.

En vanaf nu hoop ik weer regelmatiger te schrijven. Er valt immers weer wat te beleven op het Landje, en dus over te schrijven. Zoals jullie wel merken moet ik erg wennen aan de nieuwe editor van WordPress. Ik heb nog niet ontdekt hoe ik foto’s wat ruimer in beeld krijg. Geef mij de oude editor maar terug (en ik werk al met klassieke blokken, maar dat is toch niet zoals het was)