Het kan vriezen, het kan dooien. Dat had ook de titel van dit blogbericht kunnen zijn. Maar de uitspraak van Freek de Jonge heb ik altijd al een keer ergens in willen verwerken, dus hierbij. Het vriest. Er is nog steeds kans op een Elfstedentocht 🙂
Maar die vorst, die in het oosten tot -10 ging, heeft wel zijn sporen nagelaten op de moestuin. Ik was het bangst voor de tuinbonen, maar die zien er nog prima uit. De sperziebonen hebben de grootste schade geleden. En juist die stonden nog onder de plastic emmertjes. Kijk ik naar de andere moestuinen, dan heb ik denk ik door de actie met de emmertjes meer schade geleden dan als ik ze er niet omheen had gezet. Maar zeker weten doe ik dat ook niet natuurlijk.
Maar niet getreurd. Ik ben gewoon bonen gaan pellen gisteravond, van onze eigen laaggebleven soort van verleden jaar. En die ga ik weer in potjes voorbereiden op de volle grond. Tegen die tijd zijn de ijsheiligen vast langs geweest.
En ondertussen gaan er ook nog dingen goed. De aardbeienplantjes groeien goed, evenals de uien; de pruimenboom maakt groen (maar nog geen bloesem) en de paksoi in het kasje wordt heel mooi.
Volgende actie gaat worden: prei, sla en komkommer zetten. Maar eerst die ijsheiligen….
M'n landje 