Het is al een paar dagen schitterend weer. Strakblauw luchten, weinig wind, heerlijke temperatuur. Op de moestuin is het eigen klimaat wat er voorheen was, verdwenen. Het is duidelijk een open terrein geworden. De aarde, de bovenlaag, is droog. Eronder is het hier en daar behoorlijk nat. En als we, zwaar bepakt met courgetteplantjes, aardbeienplantjes, en pompoenplantjes, op de tuin komen, zijn er nog meer elementen die een rol hebben gespeeld. De mol heeft flink huisgehouden. Behalve de gangen die naar boven uitpuilen, en de molshopen, verdwijn je ook af en toe met je schoenen in een soort “sink hole”. De mollen hebben ook, naar ik vermoed, flink van de zonnebloemplantjes gesnoept, want daar zijn er nu nog een tiental van over. Ik heb ze nu voorzien van stokjes, “diep” in de grond gestoken, en van kapotgeknipte bakjes (foto rechts). Dat laatste heeft geen effect tegen de mollen, maar hopelijk wel tegen de brandende zon. We zijn nog op zoek gegaan naar de Mol, maar die hebben we niet gevonden 🙂 Op de linker foto zet ik de 10 aardbeienplantjes. Ze zijn “doordragend”, we zullen wel zien wat dat betekent 🙂 Het zetten ging nu vlot. De grond was aardig schoon van onkruid gebleven doordat ik er worteldoek over had gelegd, en het was lang niet zo’n gerommel als het eerste jaar. Toen was ik nogal aan het emmeren met het knippen van de gaten, en wat doe je eerst, worteldoek of plantjes. De volgorde is: worteldoek met gaten neerleggen, gaten graven, plantjes erin.
Bij firma de Haan had ik zaterdag, Bevrijdingsdag, deze aardbeien gekocht, en de courgette en pompoenplantjes. Die laatsten hebben nu een mooi ruim plekje gekregen, met dezelfde bescherming als de zonnebloemen. Het ziet er best zielig uit, maar we weten uit ervaring dat het joekels van planten worden.
De tuinbonenplantjes groeien goed. De paksoi daarentegen, die onder de kas stond, is aangevreten. Het kasje was weer eens weggewaaid, en toen hadden de elementen vrij spel. Ze zien er slecht uit, ik denk niet dat het nog wat wordt. Binnenkort nieuwe zetten, want ik mag het graag eten.
Verder hebben we natuurlijk veel onkruid gewied, ook van de paden. Corina heeft hier enorm haar best op gedaan. De bessenstruik heeft weer een gaas gekregen, tegen de hongerige vogels. Goed dichtgemaakt, hopelijk vangen we niet per ongeluk een vogeltje.
Als je dan na ruim twee uren bemerkt dat je, ondanks de zonnebrandolie, flink aan het verkleuren bent, is het tijd om naar huis te gaan. Het ziet er weer verzorgd uit.
M'n landje 