Bijna een maand geleden heb ik mijn laatste bericht geschreven. Er is in die tijd veel veranderd. Niet alleen op de moestuin, ook in de wereld. Ik zal er niet te veel over uitweiden, dit blog moet immers gaan over groene vingers, tuinbonen die het wel of niet doen, snoeien en zo. Maar het gewone dagelijkse leven wordt beïnvloed door het Coronavirus, en ons leven dus ook. Als we binnen nu en een paar weken toch een lockdown krijgen, blijft de moestuin dan een toevluchtsoord? Of moet ik dan een hondje “lenen” om nog gelegitimeerd naar buiten te mogen? Op dit moment, met gesloten horeca, thuiswerken, en een beperking in persoonlijk contact, is de moestuin een soort van enclave in gevaarlijk gebied. Heerlijk om er te zijn, en even de situatie “daarbuiten” te vergeten.
29 februari, Schrikkeldag, hebben Corina en ik het moestuinkistje onder handen genomen. Het viel bij de zwaluwstaarten uit elkaar. Met lijm, en met beugels, hebben we er weer een stevig kistje van kunnen maken. Diezelfde dag hebben we doperwten en tuinbonen gezaaid. De bakken hebben twee weken in de berging gestaan. Ondanks de duisternis daar, schoten ze de grond uit.
Op 15 maart hebben we de de opgekomen plantjes uitgezet. De helft van de tuinbonen ging de volle grond in, de andere helft ging in potjes in het kasje op het balkon. De doperwtplantjes gingen in potjes in de vensterbank. Die dag hebben we ontdekt, dat prei heel goed tegen nattigheid kan. Een maand geleden was de tuin overstroomd, vandaag kan ik goede prei oogsten. Is niet gaan rotten.
Corina heeft verleden week nog veel onkruid gewied, en gespit.
Vandaag, 21 maart, volop lente. Er staat een stevige oostenwind, maar de lucht is strakblauw. De merel fluit ’s avonds, er staan kalfjes in de wei achter de Randweg. Het is druk op de tuin. Met gepaste afstand (1,5 meter) is er contact tussen de tuinders. Heerlijk om even de zorgen te vergeten. De tuinbonen in de volle grond zijn klein in vergelijking met die op het balkon in het kasje, maar ze staan nog fier overeind in hun plastic huisjes. En de bij de Haan in Santpoort gekochte aardbeien (doordragend) gaan de grond in. We kiezen weer voor de beproefde methode met worteldoek. Goed tegen vocht en gemakkelijk tegen onkruid. Hopelijk doet het ook zijn werk tegen de verwachte nachtvorst. Het verstevigde kistje doet weer goed dienst.
M'n landje 