Stil leven

Zo’n heerlijke avond als afgelopen woensdag is er één om in te lijsten. De wind was gaan liggen, de zon scheen nog volop, en het was heel stil op te tuin. Toen Frans naar huis ging, waren we er een poos alleen. Wat een stil leven. Heerlijk. Ook de foto heeft iets van een stilleven. De laatste oogst pompoentjes, wat losgeraakte tomaatjes, en een courgette. Die planten lopen trouwens op hun eind. De bladeren worden slecht, en er komen minder courgettes aan. Maar ook de rest van de tuin wordt al wat minder productief. Behalve dan de tomatenplant. Die zit vol. Om de tomaatjes ook de kans te geven rood te worden, heeft Corina er flink de snoeischaar in gezet. Hopelijk dat de zon deze weken nog zijn best gaat doen.

De pompoenplant is gerooid. Deze heeft toch minder grote, en ook minder vruchten opgeleverd dan ik had verwacht. Hij zat zo vol bloemen, die hadden toch vrucht moeten worden? En de maat vind ik ook tegenvallen. Het is nu wel handig, zo klein, past goed in de pan, maar op andere tuinen zie ik pompoenen die wat voorstellen. Hopelijk is de smaak goed, en wordt de soep wel lekker.

Op zo’n mooie avond staan de zonnebloemen ook mee te doen aan een missverkiezing. Schitterend. Misschien moet ik er toch maar wat zaad van winnen voor volgend jaar.

Toch maar de snijbiet geoogst vanavond. Er blijft een mooie bos over, de rest van de bladeren is duidelijk aangevreten door slakken. Gisteravond heb ik de biet in de pasta verwerkt d.m.v. roerbakken. Opgeleukt met tomaten en cashewnoten en kruiden, maar de smaak is saai. Leuk om dit eens geprobeerd te hebben, met dank aan Frans.