De beetjes regen die de afgelopen weken gevallen zijn, zetten op de tuin geen zoden aan de dijk. Het is dus zaak regelmatig, hoe wij het zelf noemen, te gieteren. Op de tuin hebben we verschillende pompen; een gietertje of acht gaat er per avond (want dat is het beste tijdstip) wel overheen. Maar het loopt soms gewoon in stralen weg, zo droog is de grond. Wat ik nu steeds doe, is eerst schoffelen, dan gieteren, soms nog weer schoffelen, en weer gieteren. Het zaaigoed doet het trouwens ondanks die droogte, heel goed. De eerste aardbeien zijn geplukt en gegeten.
Zaterdag overdag, in aardig hete en broeierige omstandigheden, een paar uurtjes flink bezig geweest. De tuinbonen, die hard groeien, hebben flink luis. Om dat tegen te gaan, heb ik er Oostindische Kers onder gezet. Ondanks die luis, hangen er al grote bonen aan. Rijp voor de oogst? Behalve die Kers, doen gelukkig ook de Lieveheersbeestjes hun best en vullen hun buikjes met luis.
Wat ook al oogstbaar lijkt, is de snijsla, en sommige bieten. Dat wordt weer smullen.
Het is bijzonder om te zien, dat ook de toch zeer kwetsbare courgetteplantjes (foto onder) het redden, en al flink uitdijen. Evenals de mini-paprikaplantjes. Die heb ik bevrijd van hun plastic behuizing. Soms lijkt die belemmerend te werken.
Voor het eerst heb ik nu komkommerplantjes gezet. Ben heel benieuwd hoe die zich ontwikkelen. Corina heeft er ook van het werk gekregen. Die hebben we gisteravond nog in de grond gezet. Maar of het ook echt komkommerplantjes zijn? 🙂 Het is de vraag, en het wordt een verrassing.
De sperziebonen stonden een beetje in de verdrukking van de tuinbonen. Ik heb ze verplaatst naar de grond vóór de zonnebloemen. De tuin staat nu aardig vol.
En onder de kas hebben ook de paksoiplantjes de droogte overleefd. Ze zijn nu aangevuld met die van de grootgrutter. Heel kwetsbare plantjes, maar wie weet….
M'n landje 
Alweer zo’n leuk stukje over de moestuin, Annemarie.
Zonnige groet,
José 🌻🌻
LikeLike