Kwetsbaar

Verleden week schreef ik dat ik tevreden ben. Er kan veel veranderen in korte tijd 🙂
De plantjes blijven wel erg klein. Ze zijn kwetsbaar. Dat kan komen door de kou. Ook al vriest het niet meer ’s nachts, de grond is wel koud. Maar er kan ook een andere reden zijn: de grond is arm. De hele winter heeft de tuin onder een dekzeil gelegen. Dat hadden we gedaan om de strijd tegen de kweek te winnen. Maar dat betekent ook een verarming van de grond. En dan hebben we ook nog eens besloten niet te mesten aan het eind van vorig seizoen. Eén en één is twee. Ervan uitgaande dat het een arme grond is, ben ik met moestuinmest aan de slag gegaan. De korrels week ik in water, en het prutje wat dan ontstaat, doe ik bij plantjes die het nodig hebben. Het was een tip van Frans om het op die manier te doen. Dus de pompoen- en courgetteplantjes hebben wat mest gekregen. En nu maar afwachten. Van de pompoenplantjes zijn er trouwens nog vier over.
In de kas doet de paksoi het goed. Wel hebben de (weinige) slakken zich tegoed gedaan aan de eerste twee. Om die strijd eens op een andere manier te winnen dan met koperdraad, heb ik cacaodoppen gekocht. En die heb ik rond de plantjes verspreid. Dat heb ik ook gedaan bij de aardbeien. Andere jaren dekten we de grond rond de aardbeien af met zeil, nu dus met doppen. Mooi droog blijven ze dan. Al is daar op dit moment niet veel voor nodig. Het heeft al een lange poos niet goed genoeg geregend. De grond is erg droog.

Ook de andijvie heeft deze vorm van bescherming gekregen. De rest van de doppen staan in een zak naast het kistje. Dat blauwe zeil heb ik vervangen door een doorzichtige. Kun je tenminste nog iets zien van het kistje zelf 🙂

En dan hebben we nog het verhaal over de tuinbonen. Vroeg gezaaid, en vroeg in de volle grond gezet. Dat zou een garantie moeten zijn voor een luisloos bestaan. Maar niets is minder waar. De plantjes zitten vol met zwarte luis. En dat vreet zijn buikjes vol, dus bonen komen er niet op deze manier. De Oost-Indische kers die eronder was gezet, bloeit nog niet, dus dat is nog geen remedie tegen die luis. En dat ene lieveheersbeestje wat ik heb gezien, kan dit ook niet allemaal behappen. Dus morgen gaan de bonen getopt, ook al zijn ze nog maar klein. Misschien dat dat nog een beetje bonen gaat opleveren. En mogelijk toch nog maar een keer extra zaaien en zetten.
Verder heb ik heeeel veel onkruid van de paden verwijderd. Dat is best een klusje, ook omdat de arm en de nek ontzien moeten worden. Maar het ziet er weer netjes uit.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: